حضرت زهرا3 در ادامه می‌فرماید: وَ بِرَّ الْوَالِدَینِ وِقَایةً مِنَ السُّخْطِ

یعنی: «خدای متعال نیکی به والدین را واجب فرمود تا از غضب او جلوگیری کند.»

همه ما می‌دانیم که در اسلام به این دو موضوع فوق‌العاده اهمیت داده شده است. خدای متعال در چند مورد در قرآن کریم ابتدا به پرستش خودش امر می‌‌فرماید و بعد احسان به والدین را اضافه می‌کند؛ ﴿وَ قَضى‏ رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً﴾.[1]

گویا بعد از انجام وظیفه بندگی نسبت به خدای متعال چیزی واجب‌تر از رسیدگی به پدر و مادر نیست. این تعبیر خیلی تعبیر عجیب، رسا و هشداردهنده‌ای است.

در آیه مشابهی می‌‌فرماید: «أَنِ اشْكُرْ لي‏ وَ لِوالِدَيْكَ؛[2] شکر من را و پدر و مادرت را به جای آور.» نمی‌فرماید: مرا شکر کن و پدر و مادرت را هم شکر کن؛ بلکه با یک امر بیان می‌‌فرماید و می‌گوید؛ برای من و پدر و مادرت شکر کن. از این آیات و صدها روایت، اهمیت این تکلیف از لحاظ شارع مقدس اسلام کاملاً روشن می‌شود.