و دلیل بر این مطلب آن است که اگر امام افضل از جمیع رعیت نباشد، یا مساوی خواهد بود با بعضی رعایا و این باطل است؛ زیرا که ترجیح احد متساویین بر دیگری جایز نیست.

و یا بعضی از رعایا از او افضل خواهند بود و این هم باطل است؛ زیرا که عاقل حکم می‌کند به قبح ترجیح مرجوح، همچنان که جناب اقدس الهی می‌‌فرماید:

﴿أَ فَمَنْ يَهْدي إِلَى الْـحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدِّي إِلاَّ أَنْ يُهْدى‏ فَما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ﴾[1]

آیا کسی که هدایت می‌کند مرحوم را به حق، سزاوارتر است که پیروی کرده شود یا کسی که خود هم هدایت کرده نمی‌‌شود تا این که دیگری او را هدایت کند؟! پس چه می‌شود شما را که نمی‌‌فهمید، و چگونه حکم می‌کنید؟

در جای دیگر می‌‌فرماید:

﴿هَلْ يَسْتَوِي الَّذينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذينَ لا يَعْلَمُونَ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ﴾. [2]

پس ثابت شد که امام باید افضل از جمیع رعیت باشد.