در این بخش از خطبه، امام7 با آن فکر نافذ و روح بلند و ممارست مستمر در مسائل مربوط به جنگ و پیروزی و شکست، انگشت روی چند عامل مهم گذارده که سزاوار است همه فرزندان مکتبی امام، به آن توجه کنند. او می‌‌فرماید: یکی از عوامل مهم شکست، حالت انفعالی به خود گرفتن و اجازه تهاجم به دشمن دادن است، تا آنجا که وارد خانه آنها شود. این، یک واقعیت غیر قابل انکار است و دلایل آن را به هنگام تفسیر خطبه شرح دادیم.

در خطبه 166 نیز به بخشی از این مطلب اشاره شده است: (أَیهَا النّاسُ! لَو لَمْ تَتَخاذَلُوا عَنْ نَصْرِ الْحَقِّ وَ لَمْ تَهِنُوا عَنْ تَوهینِ الْباطِلِ لَمْ یطْمَعَ فیکُمْ مَنْ لَیسَ مِثلَکُمْ وَ لَمْ یقْوَ مَنْ قَوِی عَلَیکُمْ)؛ ای مردم! اگر دست از حمایت هم در یاری حق برنمی داشتید و در تضعیف باطل، سستی نمی‌‌کردید، هیچ گاه، آنان که در پایه شما نیستند، در شکست شما طمع نمی‌‌کردند و هیچ نیرومندی، بر شما غالب نمی‌‌شد.