مصداق دیگر این صبر، میدان تبلیغ دین است. وقتی مردمی هستند که محتاج تبلیغ‌اند و اگر کسی برود و با منطق صحیح و روش خداپسند و عقل‌پسند برای آن‌ها دین را تبلیغ کند تأثیر می‌پذیرند، باید سختی این راه را تحمل کرد و وارد میدان شد. مطمئناً زحمت دارد و گاهی باید گرسنگی، تشنگی، رفتارهای نامناسب و... را تحمل کرد.

سابقاً برای تبلیغ مشکلات عدیده‌ای بود؛ یعنی واقعاً رفتن به تبلیغ برای عده‌ای به منزلة رفتن به جهاد بود. الحمدلله امروز این مشکلات خیلی کم شده است. یکی از آقایان که الآن از مراجع بزرگ قم هستند وقتی جوان بودند ـ البته آن وقت هم در قم مدرّس معروفی بودند ـ می‌گفتند: فصل زمستانی در دهه محرم برای تبلیغ به روستای دورافتاده‌ای رفتم. ولی هیچ کس حاضر به همکاری نشد و حتی هیچ کس ما را به خانه دعوت نکرد. وضع تبلیغ در زمان قبل از انقلاب در بسیاری از مناطق کشور اسلامی ایران (تنها کشور شیعی عالم) این بود.