امانت‌‌های خداو پیامبران و امامان و مردم است. همه نعمت‌‌های خداوندی - آیین حق کتب آسمانی ـ دستورالعمل‌‌های پیشوایان - اموال ـ فرزندان - پست و مقام امانتند که مومنان در حفظ و ادای آن کوشا هستند و مرتکب خیانت در امانت نمی‌شوند.

تمام عهد و قرار دادهای انسان چه حقوقی و چه اخلاقی و چه الهی را در بر می‌گیرد.

عهد‌‌های حقوقی همان قرار دادهای روزمره بین مردم بیع و اجاره و مزارعه و... است.

عهد‌‌های اخلاقی همان تعهد‌‌های اخلاقی است. همان قراردادهایی است که در روابط اجتماعی بین افراد انسانی می‌باشد.

و عهد الهی همان است که در سوره اعراف آیه ۱۷۳ آمده است:

﴿وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَني‏ آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى‏ شَهِدْنا أَنْ تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هذا غافِلينَ﴾؛[1] «و هنگامى‌ را كه پروردگارت از پشت فرزندان آدم ذريه آنان را برگرفت و ايشان را بر خودشان گواه ساخت كه آيا پروردگار شما نيستم گفتند چرا گواهى داديم تا مبادا روز قيامت بگوييد ما از اين [امر] غافل بوديم.»

البته صفات مؤمنین در قرآن کریم به طور مفصل بیان شده است ولی ما در اینجا به اختصار به پاره‌ای ویژگی‌های مؤمنین اشاره می‌کنیم:

صفات فردی مؤمنین عبارتند از:

[1]. سوره اعراف آيه 172.