ابوهاشم جعفری می‌گوید: خدمت حضرت هادی7 رسیدم، در حالی كه حضرت تب‌دار و مریض بود. پس رو به من كردند و فرمود: «ای ابوهاشم! فردی از دوستان ما را بفرست تا به كربلا رفته، برای بهبودی من دعاكند». من نیز علی بن بَلال را دیدم و از او خواستم این وظیفه را انجام دهد. او در پاسخ گفت: اطاعت می‌كنم، ولی وجود مبارك حضرت هادی7، از زمین كربلا برتر است؛ زیرا آن حضرت همانند كسی است كه در كربلا دفن شده، و دعای ایشان نیز از دعای من در كربلا برتر است.

چون خدمت امام هادی7 رسیدم، سخن علی را به حضرت عرض كردم، فرمود: «به او بگو رسول خدا از كعبه و حجرالاسود بالاتر بود، ولی در اطراف كعبه طواف می‌كرد و به حجرالاسود دست می‌كشید. به راستی كه برای خداوند متعالی زمین هایی است كه دوست دارد او را در آنجا بخوانند و دعا كنند و آن گاه دعا را مستجاب نماید. حرم امام حسین7 از آن زمین‌هاست».

یكی از گروه‌‌های اسلامی كه از قدیم انحراف فكری داشتند، گروه جبریّه بودند. آنها می‌گفتند انسان‌‌‌ها در اعمال خود اختیار ندارند و آنچه انجام می‌دهند، به آن مجبورند. امامان: از جمله امام هادی7، در برابر این عقیده بی‌اساس، ایستادگی كردند و با استدلال و منطق آن را ردّ نمودند. آن حضرت در این باره می‌فرماید: «كسی كه به جبر معتقد است، معنایش این است كه خداوند بندگان خود را به گناه مجبور می‌كند، سپس آنها را به خاطر انجام گناه مجازات می‌نماید. چنین كسی خدا را ظالم دانسته، او را تكذیب كرده است. نیز آیات قرآنی، چنین نسبتی را رد كرده‌اند؛ چنان كه در آیه 49 سوره كهف آمده است: «و پروردگارت به هیچ كس ستم نمی‌كند» و در آیه 10 سوره حج می‌فرماید: «این در برابر چیزی است كه دست‌هایتان از پیش برای شما فرستاده و خدا هرگز به بندگان ظلم نمی‌كند».