از جمله كساني كه به مقام وجهُ اللهي رسيده و متحقّق به حقيقت ملكوت آسمان‌ها و زمين شده است، حضرت إبراهيم خليل الرّحمن عليه الصّلوهٔ و السّلام است.
آن پيامبر بزرگ كه بنياد گذار توحيد اسلام و آورندة دين حنيف است، در ميان جميع پيغمبران غير از پيغمبر اسلام، داراي تشخّص و مزايائي است كه مقام و مرتبه‌اش را از سائر پيامبران بالاتر برده است.
﴿وَ كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنينَ﴾.[1]
«و اينچنين ما به إبراهيم ملكوت آسمان‌ها و زمين را مي‌نمايانيم، و براي اينكه از صاحبان يقين باشد.»
خداوند تبارك و تعالي به دست حضرت إبراهيم7 مرده زنده كرد، به واسطة همان جنبة وجهُ اللهيّ كه در او بود و تحقّق آن حضرت به اسم مُحْييِ خداوند عزّوجلّ.
در هر كس هر اسم از اسماء خداوند ظهور و تجلّي كند، به اذن خدا و امر خدا، مفاد و مصداق آن اسم را مي‌تواند در خارج تحقّق بخشد.
آيات شريفة قرآن صراحت دارد بر آنكه حضرت عيسي بن مريم مي‌گفت: من به اذن خدا مردگان را زنده مي‌كنم، و به اذن خدا كور مادرزاد را بينا مي‌كنم، و كسي كه به مرض پيسي دچار است شفا مي‌بخشم.
﴿وَ أُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ وَ أُحْيِ الْمَوْتى بِإِذْنِ اللَّـه﴾.[2]
حضرت إبراهيم7 از خدا خواست كه كيفيّت زنده كردن مردگان را به دست خدا بداند. خداوند اين عمل را به افاضة اسم «المُحْيي» (زنده كننده) به دست خود او انجام داد.
به خلاف حضرت إرميا كه او از خدا براي سكون خاطر خود، زنده شدن مردگان را خواست؛ و خداوند، خود زنده فرمود و او تماشا مي‌كرد.
بين اين دو درخواست و اين دو مقام فرق بزرگي است.
﴿أَوْ كَالَّذي مَرَّ عَلى قَرْيَةٍ وَ هِيَ خاوِيَةٌ عَلى عُرُوشِها قالَ أَنَّى يُحْيي هذِهِ اللَّـهُ بَعْدَ مَوْتِها فَأَماتَهُ اللَّـهُ مِائَةَ عامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قالَ كَمْ لَبِثْتَ قالَ لَبِثْتُ يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قالَ بَلْ لَبِثْتَ مِائَةَ عام﴾.[3]
براي آنكه علوّ مقام و مرتبة حضرت إبراهيم7 روشن شود، قبلاً خداوند در قرآن داستان حضرت إرميا علي نبيّنا وآله و7 را بيان مي‌كند و به دنبال آن قضيّة حضرت إبراهيم را بيان مي‌نمايد.
[1]. آیه 75، از سوره 6: الانعام.
[2]. قسمتي از آیه 49، از سوره 3: آل‌عمران.
[3]. قسمتي از آیه 259، از سوره 2: بقره.
