در حدیثی می‏خوانیم که پیامبر اسلام6 از علی7 پرسید: «همسرت را چگونه یافتی؟ گفت: بهترین یار بر اطاعت [و بندگی] خداوند، و از فاطمه سؤال کرد: گفت: او بهترین شوهر است.» [1]

فاطمه در یک موقعیتی بسیار حساس و بحرانی در خانه علی زندگی می‏کرد، سپاه اسلام همیشه در حال آماده باش بود. در هر سال، چندین جنگ واقع می‏شد و علی7 در تمام یا اکثر آن جنگ‌ها شرکت داشت. هرگاه با پیکر خسته و کوفته به خانه باز می‏گشت، از مهربانی‌‌‌ها و دلگرمی‌‌‌ها و نوازش‌‌های همسر عزیزش کاملا برخوردار می‏شد؛ زخم‌‌های تنش را پانسمان می‏کرد، لباس‌های خون آلود جنگ را می‏شست[2]، فداکاری‌‌‌ها و شجاعت‌هایش را می‏ستود، و بدین وسیله دلش را گرم و برای جنگ آینده آماده‏‌‌اش می‏نمود.

حضرت علی7 می‏فرماید: «به راستی همیشه این گونه بود که به او نگاه می‏کردم و تمام غم‌ها و غصه‌هایم بر طرف می‏شد. » [3]

فاطمه3 هرگز بدون اجازه علی7 از خانه خارج نشد و هیچ‏گاه او را غضبناک نکرد. او در ساعات وداع خویش به علی7 گفت: «پسر عمو! هرگز مرا دروغگو و خائن نیافتی، از روزی که با من معاشرت کردی، با دستورات تو مخالفت نکردم. علی7 فرمود: [ای دختر پیامبر! [معاذ الله] که تو در خانه من بدرفتاری نموده باشی، زیرا] مراتب خداشناسی و نیکوکاری و پرهیز کاری و بزرگی و خداترسی تو به حدی است که جای ایراد و خرده‏گیری در مورد مخالفت ‏با من نیست. » [4]

[1]. قاضی نور الله حسینی، احقاق الحق (طهران، مکتبهٔ الاسلامیهٔ)، ج‏10، ص‏401؛ و ر. ک: صفوری شافعی، نزههٔ المجالس، ج‏2، ص‏226 .

[2]. سیره ابن هشام، ج‏3، ص‏106، به نقل از ابراهیم امینی، بانوی نمونه اسلام، صص ‏78 - 79 .

[3]. بحارالأنوار، (پیشین)، ج‏43، ص‏134، سطر سوم .

[4]. همان، ص‏191، روایت 20 .