در زمان امام هادی7، قم مهم‌ترین مرکز تجمّع شیعیان ایران بود و روابط محکمی میان شیعیان این شهر و ائمه طاهرین: برقرار بود. این نکته را نباید فراموش کرد که درست همان اندازه که میان شیعیان کوفه گرایشات انحرافی و غلوّآمیز رواج داشت، در قم اعتدال و بینش ضد غلوّ حاکم بود. شیعیان این دیار، اصرار و ابرام فراوانی در این مسئله از خود نشان می‌دادند. چنانکه نامه معروفی که درباره غلوّ به امام هادی7 نوشته شده، از این شهر بوده و سخت‌گیری به غلاهٔ نیز در این شهر، فراوان بوده است.

در کنار قم دو شهر آبه یا آوه و کاشان نیز تحت تأثیر تعلیمات شیعی قرار داشته و از گرایشی از نوع بینش اهل قم برخوردار بودند. در پاره‌ای روایات از محمد بن علی کاشانی نام برده شده که در باب توحید از امام هادی7 سؤالی کرده است. [1]

مردم قم روابط مالی نیز با امام هادی7 داشته‌اند. در این زمینه از محمد بن داود قمی و محمد الطلحی یاد شده است که از قم و بلاد تابع آن، اموال و اخبار درباره وضعیت آن سامان به امام می‌‌رسانیده‌اند.[2] چنانکه یکی از اتهامات آن حضرت این بود که اموالی از طرف مردم قم برای او فرستاده می‌شود.[3]

مردم قم و آوه همچنین برای زیارت مرقد مطهر امام رضا7 به مشهد الرضا7 مسافرت می‌کردند و امام هادی7 نیز آنها را در قبال این عمل « مغفور لهم » وصف کرده است.[4]

مردم دیگر شهرهای ایران نیز نظیر همین روابط را با ائمه داشتند. این وضع شیعیان در حالی بود که اغلب شهرهای ایران ـ به دلیل نفوذ قهرآمیز امویان و عباسیان و سلطه حاکم آنها بر جهان اسلام ـ گرایشات سنی داشته و شیعه نوعاً در اقلیت بوده است.

[1]. کافى، ج1، ص102؛ توحید صدوق، ص101 .

[2]. مشارق الأنوار، ص100؛ مسند الإِمام الهادى، ص45.

[3]. امالى طوسى، ج1، ص282؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج2، ص451؛ مسند الإِمام الهادى، ص37 .

[4]. عیون اخبار الرضا7، ج2، ص260 .