اين دوره بعد از زمان غيبت صغری آغاز شد، و تاکنون ادامه دارد. اين مدت دوران امتحان و سنجش ايمان و عمل مردم است. در زمان نيابت عامه، امام ضابطه و قاعده‌‌ای به دست داده است تا در هر عصر، فرد شاخصی که آن ضابطه و قاعده، در همه ابعاد بر او صدق کند، نايب عام امام باشد و به نيابت از سوی امام، ولی جامعه باشد در امر دين و دنيا. بنابراين، در هيچ دوره‌‌ای پيوند امام با مردم گسيخته نشده و نبوده است.

اکنون نيز، که دوران نيابت عامه است، عالم بزرگی که فقيه و دانای دين بوده است و نيز شرايط رهبری را دارد، در راس جامعه قرار مي‌‌گيرد و مردم به او مراجعه مي‌‌کنند و او صاحب " ولايت شرعيه " است به نيابت از حضرت مهدی. بنابراين، اگر نايب امام در اين دوره، حکومتی را درست و صالح نداند آن حکومت طاغوتی است، زيرا رابطه‌‌ای با خدا و دين خدا و امامت و نظارت شرعی اسلامی ندارد.

بنابر راهنمايی امام زمان برای حفظ انتقال موجوديت تشيع و دين خدا، بايد هميشه عالم و فقيهی در راس جامعه شيعه قرار گيرد که شايسته و اهل باشد، و چون کسی - با اعلميت و اولويت - در راس جامعه دينی و اسلامی قرار گرفت بايد مجتهدان و علمای ديگر مقام او را پاس دارند، و برای نگه‌داری وحدت اسلامی و تمرکز قدرت دينی او را کمک رسانند، تا قدرت‌های فاسد نتوانند آن را متلاشی و متزلزل کنند.

گر چه دوری ما از پناهگاه مظلومان و محرومان و مشتاقان - حضرت مهدی4 - بسيار درد آور است، ولی بهر حال - در اين دوره آزمايش - اعتقاد ما اينست که حضرت مهدی4 به قدرت خدا و حفظ او، زنده است و نهان از مردم جهان زندگی مي‌‌کند، روزی که «اقتضای تام» حاصل شود، ظاهر خواهد شد، و ضمن برپایی انقلابی پر شور و حرکتی خونين و پردامنه، بشريت مظلوم را از چنگ ظالمان نجات خواهد داد، و رسم توحيد و آيين اسلامی را عزت دوباره خواهد بخشيد.