نام او عثمان بن عنبسه و از نژاد امويان است مردى سفاك و خون آشام كه انسان‌ها را مانند پشه به آسانى مى‌‌‌كشد هر حرامى‌ را حلال نموده و به هر جنايتى دست مى‌‌‌يازد. در احاديث پيرامون تفكرات وى به گونه‌‌اى سخن رفته كه گويى هيچ اعتنايى ندارد اگر چه تظاهر به اسلام مى‌‌‌كند ليكن صليبى از طلا بر گردن آويخته است. از كارهاى سفيانى و جنايات هولناك او نيز بسيار سخن رفته است او سنگدل‌ترين انسان‌هاست كه عاطفه در قاموس زندگيش وجود ندارد و مهر و رحم در آن ديده نمى‌‌‌شود. او و يارانش دل‌هايى مالامال از كينه و نفرت، نسبت به خاندان پيامبر6 دارند.

در اين زمينه وجود مقدس حضرت ختمى‌ مرتبت محمّد6 مى‌‌‌فرمايند:

شر او از همه بندگان خدا بيشتر و سخت‌تر است و بيش از همه‌ی مردم ستم مى‌‌‌كند. بد خلق و سنگ دل مى‌‌‌باشد از تمام كشورهاى اسلامى‌ عليه او بسيج مى‌‌‌شوند آنگاه همگى را شكست داده و به خاك و خون مى‌‌‌كشد و شعارش در جنگ‌ها اين است، اى خدا! انتقام و سپس آتش. خدايا! آتش آرى! اما عار و ننگ هرگز.[1]

و نمونه‌‌اى از كشتار او در كلام اميرالمؤمنين 7در خطبه‌ی بيان اين چنين ترسيم شده است.

آنگاه در شهر زوراء هفتاد هزار نفر را به خاك و خون مى‌‌‌كشد و شكم سيصد زن حامله را مى‌‌‌درد.[2]

[1]. غيبت نعمانى، ص164.

[2]. الزام الناصب، ج2 ص197.