رسالت بزرگ پاسداری از همه ارزش‌‌‌ها در برابر هجوم بی مرز بر دوش فرزند رشید امام جواد7 و نوه خورشید خراسان، ابن الرضا7، حضرت امام هادی7 است؛
پاسداری از كتاب هدایت و نور،
پاسداری از فطرت سلیم و پاك انسانی،
پاسداری از نیروی عقل و خردورزی،
پاسداری از میراث گرانبهای حدیث نبوی6
پاسداری از رهنمودها و دستاوردهای اوصیای پیشین رسول خدا6 و انتقال كامل این معارف به جامعه برنامه زندگی امام هادی7 است.
امام نقش رساندن پیام قرآن به گوش عصرها و نسل‌‌‌ها را بر عهده دارد، ولی در میان هلهله مستانه و طبل و كرنای ارتش خونریز متوكل و موسیقی مدام خنیاگران و رقاصگان و جشن و پایكوبی و بازی ها، مسابقات و جشن‌‌های هزار و یك شب عباسیان، چگونه قرآن تلاوت كند و در كجا تفسیر قرآن بگوید و چگونه جامعه را به شناخت و احیای سنت‌‌های نبوی فراخواند.
امام از هشت سالگی رسالت بزرگ رهبری امت را بر دوش گرفته است، ولی از همان آغاز به بهانه تربیت و آموزش در خانه‌‌ای در صریا اطراف مدینه تا حدود سیزده سالگی تحت نظر قرار می‌گیرد و سپس در تبعید گاه سامرا بیست سال رایت نورانی امامت را برافراشته نگه می‌دارد؛
ده سال با معتصم برادر مأمون.
ده سال در عصر واثق پسر معتصم.
و حدود شانزده سال با متوكل ـ دژخیم‌ترین حاكم در روزگار امام.
شش ماه با منتصر پسر متوكل
چهار سال با مستعین پسر عموی منتصر
و سه سال با معتز پسر متوكل معاصر است.
ویژه نامه امام هادی7 كه حرفی از هزاران و قطره‌‌ای از اقیانوس ارزش ها، اندیشه ها، و اخلاق و رفتار آن بزرگوار است به همین امید فراهم آمد كه ما را بیشتر با سیمای آسمانی او آشنا كند و در هجوم تاتاروار مغول‌‌های غربی و مزدوران انگلیس و آمریكا به مرقد پاك پیشوایان سامرا، دفاعی فرهنگی از آفتاب سامرا باشد.
