ثقه جليل القدر احمد بن اسحاق اشعرى گويد: به امام حسن عسكرى صلوات الله عليه گفتم: چيزى بنويسيد تا من خط شما را بشناسم، وقتى كه نامهاى آمد بدانم كه شما مرقوم فرمودهايد. امام فرمود: آرى، بعد فرمود: يا احمد! خط با درشتى و كوچكى قلم فرق مىكند، در خط من بودن شك نكن.
آنگاه دواتى خواست و شروع به نوشتن كرد، به فكرم آمد كه قلم امام را به عنوان تبرك از او بخواهم، چون از نوشتن فارغ شد با من صحبت مىكرد و قلم را با دستمال دوات پاك مىفرمود، بعد قلم را به طرف من آورد و فرمود: بگير يا احمد!
آنگاه گفتم: فدايت شوم عارضهاى پيش آمده كه مرا غمگين كرده است، خواستم از پدر بزرگوارتان بپرسم ميسر نشد و رحلت فرمود. گفت: يا احمد! آن چيست؟ گفتم: مولاى من! از پدرانت نقل شده: انبياء بر پشت مىخوابند، مؤمنان بر طرف راست، منافقان بر طرف چپ و شياطين بر رويشان.
فرمود: چنين است گفتم: مولاى من! من هر قدر تلاش مىكنم كه بر پهلوى راستم بخوابم خوابم نمىبرد، امام7 مقدارى ساكت شد، بعد فرمود: يا احمد! جلو بيا، من جلو آمدم، فرمود: دستت را به زير لباست داخل كن، داخل كردم، آن حضرت دست خويش را از زير لباس بيرون آورد و زير لباس من برد، آنگاه دست راستش را به پهلوى چپ من و دست چپش را به پهلوى راست من سه دفعه كشيد.
احمد بن اسحاق مىگويد: از روزى كه امام اين كار را كرد، ديگر نمىتوانم بر پهلوى چپ بخوابم، خوابم نمىبرد.[1]
نگارنده گويد: اين نظير جريان حضرت عيسى7 كه با دست كشيدن، كور مادرزادى را شفا مىداد و آدم مبروص را صحت مىبخشيد و مردگان را زنده مىكرد. خداوند از زبان عيسى مىفرمايد: ﴿وَ أُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ وَ أُحْيِ الْـمَوْتى بِإِذْنِ اللَّـه﴾[2]، پيامبران و امامان: در ولايت تكوينى همه از يك منبع فیض مدد گرفتهاند.
[1]. اصول کافی، ج1 ص513 ، باب مولد العسکری7 .
[2] . آل‌عمران، 49 .
