بهترین و برترین انفاق آن است که از محبوب‌ترین چیز انفاق شود و انفاق‌‌های فاطمه3 چنین بود، که به دو نمونه اشاره می‏شود.

1- جابر بن عبدالله انصاری می‏گوید: روزی نماز عصر را با پیغمبر6 خواندیم، ناگاه پیرمردی خدمت رسول خدا رسید که لباس کهنه‏‌‌ای پوشیده بود، و از شدت پیری و ناتوانی نمی‏توانست‏ بر جای خودش قرار گیرد. عرض کرد یا رسول‏ الله! گرسنه‌‏ام سیرم کن؛ برهنه‌ام لباسی به من عطا کن؛ تهی دستم چیزی به من بده. رسول خدا6 فرمود: من که اکنون چیزی ندارم ولی تو را به جایی راهنمایی می‏کنم، شاید حاجتت‏ برآورده شود. سپس به بلال فرمود: پیرمرد ناتوان را به خانه فاطمه هدایت کن. او بعد از ورود به خانه زهرا3 سلام کرد، حضرت جوابش را داد و فرمود: کیستی؟ خود را معرفی نمود... فاطمه گلوبندی را که پسر عمویش به وی اهداء نموده بود، به او داد و فرمود: به فروش رسان و زندگی خودت را بدان اصلاح کن.

پیرمرد برگشت و جریان را خدمت پیغمبر عرض کرد. آن حضرت گریست و فرمود: گردنبند را به فروش رسان تا خدا به برکت عطای دخترم برای تو گشایشی فراهم سازد... پیرمرد بعد از فروختن گردنبند، به پیامبر6 عرض کرد: به برکت عطای فاطمه3 بی‏ نیاز شدم.[1]

2- صفوری شافعی از ابن جوزی نقل می‏کند که رسول خدا6 در شب عروسی فاطمه3 برای او پیراهن تازه‏ای آماده کردند. جامه‏ای کهنه و وصله دار نیز در نزد ایشان بود. سائلی در زد و گفت: از خانه رسول خدا6 جامه‏ای کهنه می‏خواهم. فاطمه می‏خواست جامه کهنه را بدهد، ولی سخن خدا به یادش آمد که می‏فرماید: ﴿لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ﴾ ؛ «به نیکویی نخواهید رسید مگر اینکه از آنچه دوست دارید انفاق کنید. »

پس جامه نو را به وی داد. وقتی که هنگام زفاف حضرت شد، جبرئیل به محضر رسول خدا6 آمد و عرض کرد: یا رسول الله! پروردگارت سلام می‏رساند، و مرا نیز فرمان داده که به فاطمه3 سلام برسانم و برای فاطمه3 توسط من جامه‏ای از دیبای سبز از جامه‏‌‌های بهشتی فرستاده است.

[1]. همان، ج‏43، ص56 .