امامان معصوم: به جهت مقام عصمت و امامت، از ارتباط ویژه با خداى متعال و جهان غیب برخوردار بوده‌اند و مانند پیامبران الهى معجزات و كراماتى داشته‌اند كه مؤیّد مقام امامت و ارتباط آنان با خدا مى‌‌‌بود. نمونه‌‌‌‌‌هایى از علم و قدرت الهى آن بزرگواران در موارد مناسب - باذن الله - بروز و ظهور مى‌‌‌كرد، و موجب پرورش و تربیت پیروان و اطمینان خاطر آنان مى‌‌‌شد و نیز حجت و دلیل آشكارى بر حقانیت آن گرامیان محسوب مى‌‌‌گردید.
امام هادى7 پس از شهادت پدر گرامیش، در سن هشت سالگى بر مسند امامت قرار گرفت و این خود از روشن‌ترین كرامات و معجزات است؛ چرا كه حیازت چنین مقام و مسئولیت خطیرى كه صرفا الهى است نه تنها از كودك كه حتى از مردان عاقل و بالغ نیز ساخته نیست. با توجه به این كه علما و محدثان شیعه پس از شهادت و درگذشت هر یك از ائمه در مسائل گوناگون به امام بعدى مراجعه مى‌‌‌نمودند و حتى گاهى او را آزمایش مى‌‌‌كردند.
همچنین بزرگان از علویان و اقوام امام كه در سن كمال بودند به خانه امام رفت و آمد و با آن حضرت معاشرت داشتند؛ غیرممكن است جز به خواست و تایید خدا و جز در ارتباط با عصمت و علم و قدرت الهى، كودكى بتواند این مقام و مسند را در دست بگیرد و به همه سوالات پاسخ صحیح دهد و در مشكلات رهبرى كامل نماید.
بدیهى است كه حتى مردم عادى نیز كودك خردسال معمولى را از یك امام آگاه راهبر تمیز و تشخیص مى‌‌‌دهند. از امام هادى7 نیز كرامات و معجزات بسیارى مشاهده شد که چند نمونه را ذكر مى‌‌‌كنیم:
