بعد از چهل شبانه روز عبادت و کناره ‏گیری رسول خدا6 از خدیجه کبری، فرشته خدا غذایی از بهشت‏ برای آن حضرت آورد، بعد از افطار با آن غذای بهشتی و روحانی، جبرئیل عرض کرد: ای رسول خدا6! امشب از نماز مستحبی درگذر و به سوی خانه خدیجه بشتاب! زیرا خداوند اراده نموده که از صلب تو فرزند پاکیزه‏‌‌ای بیافریند. به دنبال این فرمان، نور فاطمه3 از صلب پدر به رحم مادر انتقال یافت.[1]

بعد از مدتی جبرئیل به پیامبر6 این گونه بشارت داد: «ای رسول خدا! بچه‌‏ای که در رحم خدیجه3 می‏باشد، دختر ارجمندی است که نسل تو از وی به وجود خواهد آمد، او مادر امامان و پیشوایان دین است که بعد از انقطاع وحی جانشین تو خواهند شد. »[2]

بعد از اتمام دوران بارداری خدیجه، فرشتگان خدا و حوریان بهشتی و زنان آسمانی به یاری خدیجه شتافتند و بدین گونه، فاطمه عزیز، یعنی اختر فروزان آسمان نبوت پا به عرصه گیتی نهاد، و به نور تابناک خود، شرق و غرب عالم را روشن ساخت .[3]

[1]. بحار (پیشین)، ج‏16، ص‏78 و ر. ک: بانوی نمونه اسلام، ابراهیم امینی، ص‏27 .

[2]. دلائل الامامهٔ، ص‏8 .

[3]. همان و ر. ک: بحارالأنوار، (پیشین)، ج‏43، ص‏2، و ج‏16، ص‏80 .