در سال 259 هجري، حضرت عسكري7 مقدمات سفر حج مادر بزرگوار خويش را فراهم نمود و خبر شهادت خود در سال 260 به را ايشان داد و پس از آن حضرت حجت4 را حاضر كرد، و به ايشان وصيت نمودند و ميراث اجداد گراميش را به آن حضرت تحويل داد.

پس از آن والده مكرمه خود و حضرت مهدي4 آخرين حجت الهي را، با مسئوليت و همراهي احمد بن مطهر[1] به سوي مكه روانه كرد. و در طول اين سفر طولاني، احمد متولي امور خانواده شريف حضرت عسكري7 بود. و اين مسئوليت بزرگ، مقام رفيع، وثاقت و امانت داري را آشكار مي‌سازد.

ابوسهل اسماعيل بن علي نوبختي يكي از متكلمان بزرگ شيعه در شهر بغداد و از بزرگان طايفه نوبختيه است كه در علم و فضيلت مشهور بوده‌اند. ابوسهل به واسطه ارتباط و محبت فراواني كه با خاندان نبوت: داشت نزد آن بزرگواران نيز از احترام و اعتبار خاصي برخوردار شده بود.

ابوسهل كه يكي از علماي بنام و تراز اول شيعيان است روايات و آثار گران بهائي از خود به جاي گذارده، كه از آن جمله مي‌توان به كتاب «انوار در تاريخ ائمه اطهار:» اشاره كرد. ابن نديم در فهرست خود پيرامون جايگاه علمي او چنين مي‌گويد: اين شيخ، كتاب‌هاي بسياري را با خط خودش نگارش نموده و مصنفات و مؤلفات او در كلام، فلسفه و غيره بسيار است. و جمعي از علماي فلسفه مانند ابوعثمان (دمشقي) ثابت و غيره در جلسات مباحثه او جمع مي‌شده‌اند.

[1] . احمد بن محمد بن مطهر از او به عنوان «صاحب ابي محمد7» ياد مي‌كنند و اين لقب نشان دهنده نزديكي و جايگاه او نسبت به امام عسكري7 است. اطمينان و اعتماد آن حضرت به احمد، آن چنان بوده كه او را به عنوان مسئول اداره امور خود و رسيدگي به كارها برگزيده بوده. و از اين رو مي‌توان فهميد كه او از صاحبان سر و مقربان خاندان نبوت7 بوده است.