شیطان نیز که با پروردگار به نزاع برخاست، توان آن را ندارد که از خواسته خداوند در دفاع از انسان جلوگیری کند. پروردگار هم به او فرمود: چنین زور و قدرت و سلطنتی برای تو نیست[1] که بتوانی انسان را از من جدا کنی و تو فقط میتوانی انسان را وسوسه کنی!
من اینقدر درب به روی آنها باز میکنم که همواره به من راه داشته باشند. انبیاء و ائمه و کتب آسمانی را میفرستم و عقل و وجدان و نفس لوّامه را برایشان قرار میدهم و رحمتم را منتشر میکنم و ملائکه را به کمکشان میفرستم و تو در میان این همه نعمت من نسبت به انسان چه میتوانی بکنی؟
واقعاً کاری هم نمیتواند بکند! فقط در صورتی از دستش کار برمی آید که ما خودمان تسلیم او شویم و به او سواری بدهیم اگر خودمان نخواهیم هیچ کاری نمیتواند بکند، و وادار به تسلیم نماید. مگر اینکه خودمان تسلیم بشویم و شکست خوردن ما هم در برابر شیطان به دلیل تسلیم شدن خودمان است و نه به دلیل قدرت زیاد او. امیرمؤمنان7 میفرماید: ای انسان همه چیز را در خودت جستجو و تحقیق کن!
ای خسته درون تو نهالی است |
|
کز هستی آن تو را کمالی است |
ای سایه نشین هر درختی |
|
بنشین به کنار خویش لختی |
[1] . ر.ک: سوره ابراهیم، آیه 22.