قرآن کریم یکی از اهداف بعثت پیامبران را بر پایی قسط و عدل در جامعه می‌‌داند.

از اهداف بعثت پیامبران بر پایی عدل و داد در جامعه است. آنان مأموریت داشتند تا با مفاسد اجتماعی مبارزه کنند و عدل را در جامعه حاکم نمایند. قرآن کریم می‌‌فرماید: ﴿لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْميزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ‏ٰ﴾؛[1] ما رسولان خود را با معجزاتی آشکار فرستادیم، و بر آنان کتاب و میزان فرو فرستادیم، تا مردم برای برپایی عدالت قیام کنند.

قرآن کریم نمونه‌‌هایی از مبارزه پیامبران با مفاسد اجتماعی و برپایی عدالت را نشان می‌‌دهد. شعیب می‌‌گوید: ﴿إِنْ أُريدُ إِلاَّ الْإِصْلاحَ مَا اسْتَطَعْتُ ...‏ٰ﴾؛[2] من جز اصلاح تا آن جا که توانایی دارم چیزی نمی‌‌خواهم.

موسی به برادرش هارون می‌‌گوید: جانشین من در میان قومم باش و آنان را اصلاح کن و از مفسدان پیروی نکن. صالح به قومش[3] سفارش کرد: از مسرفان اطاعت نکنید؛ آنانی که در زمین فساد می‌‌کنند و اصلاح نمی‌‌نمایند.[4]

شعیب به مردم جامعه خود دستور داد: حق پیمانه را ادا کنید و کم فروشی نکنید و به مردم خسارت وارد نکنید. با ترازوی صحیح وزن کنید و حق مردم را ضایع نکنید و در زمین فساد ننمایید.[5]

برای بر پایی عدالت در جامعه، دو مؤلفه لازم است: یکی تشخیص مصادیق عدل، دوم، انگیزه برای اجرای عدل.

عقل آدمی به صورت یک کبرای کلی، می‌‌فهمد و حکم می‌‌کند که «عدل نیکواست» و «ظلم زشت است». اما در تشخیص همه مصادیق عدل ناتوان است. پیامبران، صغراها و مصادیق عدل را از طریق وحی برای مردم تبیین می‌‌کنند. پس از پی بردن به مصادیق عدالت، باید در انسان انگیزه اجرای عدالت و عمل به قسط باشد. تا انگیزه نباشد، آدمی به برپایی قسط قیام نمی‌‌کند. عقل انسان برای انگیزش آدمی کافی نیست. پیامبران با بیان پیامدهای دنیوی و اخروی بی عدالتی و ظلم و تبیین معاد برای انسان‌ها، زمینه ایجاد انگیزه را فراهم می‌‌کنند و حجت را برای انسان تمام می‌‌نمایند.[6]