این صفت، در سوره‌‌های متعددی از قرآن کریم، آمده است.[1] قرآن در ستایش انبیا، بعد از کلمه « عبد» و یا قبل از آن، نام خاص انبیا را می‌‌برد، مانند: «عَبْدَنا أَيُّوبَ‏‏َ» و. . .  ولی درباره پیامبر خاتم6، این کلمه همواره به صورت مطلق و بدون ذکر نام یا قرینه دیگری به کار رفته است. در قرآن کریم در هیچ موردی کلمه «عبد» بدون اسم یا قید ذکر نشده است جز در مورد پیامبر خاتم6. این شیوه‌ی بیان، نشانگر عبد مطلق بودن پیامبر6 است.[2] عبد و بنده الهی بودن از ارزش‌‌های والای انسانی است بلکه والاترین ارزش انسانی است. بندگی خداوند، زمینه ساز دریافت کمالات معنوی است.

عبودیت، مقدمه پرواز و عروج است و بدون خروج از صفات رذیله و کسب صفات فضیلت، امکان ندارد، از این رو کمال عبودیت که به مفهوم کمال رهایی از غیر خداست از مختصات پیامبر گرامی اسلام6 اس