آن‌گاه یهودی گفت: همانا خدای تبارك و تعالی با موسی در طور سینا سخن گفت و یك صد و سیزده كلمه سخن گفت با هر یك از این سخنان می‌‌فرمود: ای موسی همانا من خدایم آیا با محمّد یك كلمه سخن گفته؟

امیرالمؤمنین7 فرمود: آری چنین است ولی محمّد هم با خدا سخن گفته آنگاه كه خدا او را بر فراز هفت آسمان بلند كرد در دو جای حساس خدا با او سخن گفته یكی در سدرهٔ المنتهی و در آنجا برای محمّد مقامی پسندیده (مقام محمود) بود.

بعد او را پرواز داد تا او را به ساق عرش رسانید چنانچه خدای تعالی فرموده: ﴿ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى﴾[1]‏. برای او سفینه‏ای بود كه بر فراز او می‌رفت نوری درخشنده و بزرگ داشت تا اینكه به «قابَ قَوْسَيْنِ» رسید یعنی جایی كه فاصله او با مبدء به اندازه فاصله دو ابرو از یك دیگر بود.

و مناجات به آنچه خدای تعالی در قرآنش در سوره بقره یادآوری كرده: آنچه در آسمانها و زمین است، از آنِ خداست. و (از این رو) اگر آنچه را در دل دارید، آشکار سازید یا پنهان، خداوند شما را بر طبق آن، محاسبه می‌کند. سپس هر کس را بخواهد (و شایستگی داشته باشد)، می‌بخشد؛ و هر کس را بخواهد (و مستحق باشد)، مجازات می‌کند. و خداوند به همه چیز قدرت دارد.[2]

این آیه بود كه خداوند بر سایر امت‌ها از زمان آدم تا هنگام مبعث نبی معظم محمّد6 پیشنهاد كرد و تمام از زیر بار شانه خالی كردند و نپذیرفتند محمّد و امتش قبول كردند و پذیرفتند. چون خدای تعالی دید كه محمّد و امتش پذیرفتند سنگینی بار را از دوش آنان برداشت.

سپس خدای تعالی برای محمّد فرمود: ﴿آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ‏﴾ ایمان آورده است رسول به آنچه كه به سوی او از طرف پروردگارش فرو فرستاده شده. بعد همانا خدای تعالی گرامی داشت محمّد را و مهربانی كرد بر او از سختی وظیفه‏ای كه با امتش به دوش گرفت و پذیرفتند.

پس از طرف پیامبر و امتش پاسخ داد و فرمود: ﴿وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّـهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ‏﴾ سپس خدای تعالی فرمود: برای اینان آمرزش و بهشت است هنگامی كه انجام وظیفه كنند.

پس پیامبر فرمود: ﴿سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَیكَ الْمَصِیرُ﴾[3] یعنی برگشت ما در آخرت به سوی تو است.

خدای تعالی او را جواب داد و فرمود؛ انجام وظیفه كردی حال، امت تو بر تمام امت‌ها افتخار می‌‌كنند من هم آمرزشم را بر اینان واجب كردم. هم‌چنین فرمود؛ در این هنگام که تو و امتت آنچه را كه من پیش از این بر سایر پیامبران و امت‌هایشان پیشنهاد و عرضه داشتم و نپذیرفتند، پذیرفتید پس سزاوار این است كه بار سنگین را از دوش امت تو بردارم.

سپس خدای تعالی فرمود: ﴿لا یكَلِّفُ اللَّـهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَیها مَا اكْتَسَبَتْ﴾‏ خداوند برای هر كس باندازه قدرت و نیرویش وظیفه تعیین می‌كند بر آن نفس است آنچه را انجام دهد از خیر و شر.