1 ـ پیامبر6:

الصَّدَقَةُ عَلَى وَجْهِهَا وَاصْطِناعُ الْمَعْروفِ وَ بِرُّ الْوَالِدَيْنِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تُحَوِّلُ الشِّقاءَ سَعادَةً وَتَزیدُ فِی الْعُمْرِ وَ تَقی مَصارِ عَ السُّوءِ؛

صدقه به جا، نیکوکاری، نیکی به پدر و مادر و صله رحم، بدبختی
 را به خوش بختی تبدیل و عمر را زیاد و از پیشامدهای بد جلوگیری
می‌کند.[1]

۲ ـ پیامبر6:

مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيُكْرِمْ ضَيْفَه‏؛ 

هر کس به خدا و روز قیامت ایمان دارد، باید میهمانش را گرامی دارد.[2]

۳ ـ پیامبر6:

الصَّدَقَةُ بِعَشَرَةٍ وَ الْقَرْضُ بِثَمَانِيَةَ عَشَرَ وَ صِلَةُ الْإِخْوَانِ بِعِشْرِينَ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ
 بِأَرْبَعَةٍ وَ عِشْرِين‏َ؛ 

صدقه دادن، ده حسنه، قرض دادن، هجده حسنه، رابطه با برادران [دینی]، بیست حسنه و صله رحم، بیست و چهار حسنه دارد.[3]

۴ ـ پیامبر6:

الضَّيْفُ يَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَ يَرْتَحِلُ بِذُنُوبِ أَهْلِ الْبَيْتِ؛ 

میهمان، روزی خود را می‌آورد و گناهان اهل خانه را می‌برد.[4]

۵ ـ امام علی7:

صِلَةُ الرَّحِمِ تُوجِبُ الْمَحَبَّةَ وَ تَكْبِتُ الْعَدُوَّ؛ 

صله رحم، محبّت آور است و دشمنی را از بین می‌برد.[5]

۶ ـ پیامبر6:

كُلُّ بَيْتٍ لَا يَدْخُلُ فِيهِ الضَّيْفُ لَا يَدْخُلُهُ الْمَلَائِكَة؛ 

هر خانه‌ای که میهمان بر آن وارد نشود، فرشتگان واردش نمی‌‌شوند.[6]

۷ ـ امام علی7:

كَفِّرُوا ذُنُوبَكُمْ وَ تَحَبَّبُوا إِلَى رَبِّكُمْ بِالصَّدَقَةِ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ؛ 

با صدقه و صله رحم، گناهان خود را پاک کنید و خود را محبوب پروردگارتان گردانید.[7]

۸ ـ پیامبر6:

لایـتَـکـلَّـفَنَّ أَحَدٌ لِضَیفِهِ ما لا یقْدِرُ؛ 

هیچ کس نباید بیش از توانش خود را برای میهمان به زحمت
اندازد.[8]

۹ ـ امام علی7:

صِلَةُ الرَّحِمِ تُدِرُّ النِّعَمَ وَ تُدْفِعُ النِّقَمَ؛ 

صله رحم، نعمت‌ها را فراوان می‌کند و سختی‌ها را از بین می‌برد.[9]

۱۰ ـ امام رضا7:

دَعاهُ رَجُلٌ فَقالَ لَهُ عَلی7: قَدْ أَجَبْتُكَ عَلَى أَنْ تَضْمَنَ لِي ثَلَاثَ خِصَال‏ٍ. قالَ: وَ مَا هِيَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ‏ٍ؟ قالَ: لَا تُدْخِلَ عَلَيَّ شَيْئاً مِنْ خَارِجٍ وَ لَا تَدَّخِرَ عَنِّي شَيْئاً فِي الْبَيْتِ، وَ لَا تُجْحِفَ بِالْعِيَالِ. قَالَ: ذَلِكَ لَك یا اَمیرَ الْمُؤمِنینَ، فَأَجَابَهُ عَلِي‏ بنُ اَبی طالِبٍ7 ؛ 

مردی، امیر المؤمنین7 را به میهمانی دعوت کرد. حضرت فرمودند:  می‌پذیرم به این شرط که سه قول به من بدهی. عرض کرد: چه قولی ای امیر المؤمنین فرمودند: از بیرون چیزی برای من تهیه نکنی، حاضری خانه‌ات را از من دریغ ننمایی و به زن و فرزندنت زور نگویی. عرض کرد: قبول می‌کنم ای امیرالمؤمنین. پس علی بن ابی طالب7 دعوت را پذیرفتند.[10]

۱۱ ـ امام علی7:

زَكَاةُ الْيَسَارِ بِرُّ الْجِيرَانِ وَ صِلَةُ الْأَرْحَامِ‏؛ 

زکاتِ رفاه، نیکی با همسایگان و صله رحم است.[11]

۱۲ ـ امام صادق7:

اِبنُ اَبی یعفورَ: رَاَیتُ عِندَ اَبی عَبدِالله ِ7 ضَیفا، فَقامَ یوْما فیبَعضِ الْحَوائِج، فَنَهاهُ عَنْ ذلِك، وَ قامَ بِنَفْسِهِ إلی تِلك الْحاجَةِ، وَ قالَ7: نَهی رَسولُ الله 6 عَنْ أنْ یُستَخْدَمَ الضَّیفُ؛ 

ابن ابی یعفور: در خانه امام صادق7 میهمانی را دیدم که روزی برای
 انجام کاری برخاست. حضرت او را از آن کار منع کردند و شخصا آن کار را انجام دادند و فرمودند: رسول خدا6 از به کار گرفتن میهمان، نهی فرموده
 است. [12]

۱۳ ـ امام باقر7:

إِنَّ أَعْجَلَ الْخَيْرِ ثَوَاباً صِلَةُ الرَّحِم‏؛ 

ثواب صله رحم، سریع‌تر از هر کار خیری به انسان می‌رسد. [13]

۱۴ ـ پیامبر6:

كَفَى بِالْمَرْءِ إِثْماً أَنْ يَسْتَقِلَّ مَا يُقَرِّبُ إِلَى إِخْوَانِهِ وَ كَفَى بِالْقَوْمِ إِثْماً أَنْ يَسْتَقِلُّوا مَا يُقَرِّبُهُ إِلَيْهِمْ أَخُوهُم‏‏؛ 

انسان را همین گناه بس، که آنچه را که تقدیم برادران میهمان خود می‌کندکم شمارد و میهمان را همین گناه بس، که آنچه را که میزبانشان برای آنها فراهم می‌کندکم شمارد. [14]

۱۵ ـ امام صادق7:

صِلَةُ الْأَرْحَامِ تُزَكِّي الْأَعْمَالَ وَ تُنْمِي الْأَمْوَالَ وَ تَدْفَعُ الْبَلْوَى وَ تُيَسِّرُ الْحِسَابَ وَ تُنْسِئُ فِي الْأَجَل‏؛ 

صله رحم، اعمال را پاکیزه، اموال را بسیار، بلا را برطرف و حساب (قیامت) را آسان می‌کند و مرگ را به تأخیر می‌اندازد.[15]

۱۶ ـ امام باقر7:

إِذَا دَخَلَ أَحَدُكُمْ عَلَى أَخِيهِ فِي رَحْلِهِ فَلْيَقْعُدْ حَيْثُ يَأْمُرُهُ صَاحِبُ الرَّحْلِ فَإِنَّ صَاحِبَ الرَّحْلِ أَعْرَفُ بِعَوْرَةِ بَيْتِهِ مِنَ الدَّاخِلِ عَلَيْه‏ِ؛ 

هرگاه یکی از شما به خانه برادرش وارد شد، هر جا صاحب خانه گفت همان جابنشیند، زیرا صاحب خانه به وضع اتاق خود از میهمان آشناتر است. [16]

۱۷ـ امام صادق7:

إِنَّ صِلَةَ الرَّحِمِ وَ الْبِرَّ لَيُهَوِّنَانِ الْحِسَابَ وَ يَعْصِمَانِ مِنَ الذُّنُوبِ؛ 

صله رحم و نیکی، حساب (قیامت) را آسان و از گناهان جلوگیری
 می‌کند. [17]

۱۸ ـ پیامبر6:

اَلضَّيْفُ يُلْطَفُ لَيْلَتَيْنِ فَإِذَا كَانَتْ لَيْلَةُ الثَّالِثَةِ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ الْبَيْتِ يَأْكُلُ مَا أَدْرَك‏؛ 

میهمان تا دو شب پذیرایی می‌شود، از شب سوم از اهل خانه به شمار می‌آید و هر چه رسید بخورد. [18]

۱۹ ـ امام صادق7:

صِلَةُ الْأَرْحَامِ تُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ تُسْمِحُ الْكَفَّ وَ تُطَيِّبُ النَّفْسَ وَ تَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ تُنْسِئُ فِي الْأَجَل‏‏؛ 

صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاکیزه جان می‌نماید و روزی را زیاد می‌کند و مرگ را به تأخیر می‌اندازد.[19]

۲۰ ـ پیامبر6:

لَا تَأْكُلْ طَعَامَ الْفَاسِقِينَ؛ 

غذای مردم فاسق را نخور. [20]

۲۱ ـ پیامبر6:

صِلَةُ الرَّحِمِ وَ حُسْنُ الْـخُلْقِ وَ حُسْنُ الْـجَوارِ یعْمُرانِ الدّیارَ وَ یَزیدانِ فِی
 الَاْعْمارِ؛ 

صله رحم، خوش اخلاقی و خوش همسایگی، شهرها را آباد و عمرها را زیاد می‌کند.[21]

۲۲ ـ امام رضا7:

السَّخِيُّ يَأْكُلُ مِنْ طَعَامِ النَّاسِ لِيَأْكُلُوا مِنْ طَعَامِهِ وَ الْبَخِيلُ لَا يَأْكُلُ مِنْ طَعَامِ النَّاسِ لِئَلَّا يَأْكُلُوا مِنْ طَعَامِه‏ِ؛ 

سخاوتمند، از غذای مردم می‌خورد، تا مردم از غذای او بخورند، اما بخیل از غذای مردم نمی‌‌خورد تا آنها نیز از غذای او نخورند.[22]

۲۳ ـ پیامبر6:

مَنْ مَشَى إِلَى ذِي قَرَابَةٍ بِنَفْسِهِ وَ مَالِهِ لِيَصِلَ رَحِمَهُ أَعْطَاهُ اللَّـهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَجْرَ مِائَةِ
شَهِيدٍ؛ 

هر کس با جان و مال خود در راه صله رحم کوشش کند، خداوند عزّوجلّ پاداش یکصد شهید به او می‌دهد.[23]

۲۴ ـ امام علی7:

قُوتُ الْأَجْسَادِ الطَّعَامُ وَ قُوتُ الْأَرْوَاحِ الْإِطْعَام‏ُ؛ 

غذای جسم، خوردن و غذای روح، خوراندن است.[24]

۲۵ ـ امام علی7:

صِلَةُ الْأَرْحَامِ مِنْ أَفْضَلِ شِيَمِ الْكِرَامِ‏؛ 

صله رحم، از بهترین خصلت‌‌های بزرگواران است.[25]

۲۶ ـ پیامبر6:

طَعَامُ السَّخِيِّ دَوَاءٌ وَ طَعَامُ الشَّحِيحِ دَاء؛ 

غذای سخاوتمند، داروست و غذای بخیل، درد.[26]

۲۷ ـ امام علی7:

إِنَّ صِلَةَ الْأَرْحَامِ لَمِنْ مُوجِبَاتِ الْإِسْلَامِ وَ إِنَّ اللَّـهَ سُبْحَانَهُ أَمَرَ بِإِكْرَامِهَا وَ إِنَّهُ تَعَالَى يَصِلُ مَنْ وَصَلَهَا وَ يَقْطَعُ مَنْ قَطَعَهَا وَ يُكْرِمُ مَنْ أَكْرَمَهَا؛ 

به راستی که صله رحم از واجبات اسلام است و خدای سبحان، امر فرموده که آن را گرامی بدارند و خداوند متعال با هر کس که صله رحم کند، رابطه برقرار می‌کند و با هر کس که قطع رحم کند، قطع رابطه می‌کند و هر کس که صله رحم را گرامی بدارد، گرامی‌اش می‌دارد.[27]

۲۸ ـ امام علی7:

وَ رُئِيَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ 7حَزِيناً فَقِيلَ لَهُ: مِمَّ حُزْنُكَ قَالَ: لِسَبْعٍ أَتَتْ لَمْ يُضَفْ إِلَيْنَا ضَيْف‏؛ 

[روزی] امام علی7 غمگین دیده شد علت را از ایشان جویا شدند. فرمودند: چون هفت روز است که میهمانی بر ما وارد نشده است.[28]

۲۹ ـ امام علی7:

حِرَاسَةُ النِّعَمِ فِي صِلَةِ الرَّحِمِ؛ 

حفظ نعمت‌ها در صله رحم است.[29]

۳۰ ـ پیامبر6:

الْوَلِيمَةُ أَوَّلَ يَوْمٍ حَقٌّ، وَ الثَّانِيَ مَعْرُوفٌ، وَ مَا زَادَ رِيَاءٌ وَ سُمْعَةٌ».؛ 

ولیمه (سور) دادن، روز اول حق است و روز دوم احسان، از دو روز که گذشت، خودنمایی و شهرت طلبی است.[30]

۳۱ ـ امام علی7:

إِذَا قَطَّعُوا الْأَرْحَامَ جُعِلَتِ الْأَمْوَالُ فِي أَيْدِي الْأَشْرَارِ ؛ 

هرگاه مردم قطع رحم کنند، ثروت‌‌ها در دست افراد شرور قرار می‌گیرد.[31]

۳۲ ـ پیامبر6:

أُوصِي الشَّاهِدَ مِنْ أُمَّتِي وَ الْغَائِبَ أَنْ يُجِيبَ دَعْوَةَ الْمُسْلِمِ، وَ لَوْ عَلَى خَمْسَةِ أَمْيَالٍ، فَإِنَّ ذَلِكَ مِنَ الدِّينِ‏؛ 

به حاضران و غایبان امت خود سفارش می‌کنم که دعوت مسلمان را، گرچه از فاصله پنج میل (حدود ۱۰ کیلومتر)، بپذیرید، زیرا این کار جزو دین است.[32]

۳۳ ـ امام صادق7:

أَفْضَلُ مَا يُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ كَفُّ الْأَذَى عَنْهَا؛ 

بهترین صله رحم، خودداری از آزار و اذیت خویشاوندان است.[33]

۳۴ ـ امام صادق7:

إِذَا أَتَاكَ أَخُوكَ فَأْتِهِ بِمَا عِنْدَكَ، وَ إِذَا دَعَوْتَهُ فَتَكَلَّفْ لَه‏؛ 

هر گاه برادرت ناخوانده بر تو وارد شد، همان غذایی که در خانه داری
برایش بیاور و هر گاه او را دعوت کردی در پذیرایی از او خودت را به
زحمت بینداز.[34]

۳۵ ـ امام صادق7:

صِلُوا أرحامَكمْ و بِرّوا بِإخْوانِکمْ وَ لَوْ بِحُسْنِ السَّلامِ وَ رَدِّ الجَوابِ؛ 

صله رحم نمایید و به برادران (دینی) خود نیکی کنید، هر چند با سلام کردن خوب و یا جواب سلام خوب باشد.[35]

۳۶ ـ پیامبر6:

مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُحِبَّهُ اللَّـهُ وَ رَسُولُهُ فَلْيَأْكُلْ مَعَ ضَيْفِهِ؛ 

هر کس دوست دارد که خدا و رسولش او را دوست داشته باشند، با میهمان خودغذا بخورد.[36]

۳۷ ـ امام صادق7:

صِلَةُ الرَّحِمِ تَعْمُرُ الدِّيَارَ وَ تَزِيدُ فِي الْأَعْمَارِ، وَ إِنْ كَانَ أَهْلُهَا غَيْرَ أَخْيَار؛ 

صله رحم، خانه‌‌ها را آباد و عمرها را طولانی می‌کند، هر چند صله رحم کنندگان مردمان خوبی نباشند.[37]

۳۸ ـ امام صادق7:

إِذَا دُعِيَ أَحَدُكُمْ إِلَى طَعَامٍ فَلَا يَسْتَتْبِعَنَّ وَلَدَهُ، فَإِنَّهُ إِنْ فَعَلَ ذَلِكَ، كَانَ حَرَاماً وَ دَخَلَ غَاصِبا؛ 

هر گاه یکی از شما به میهمانی دعوت شد، فرزندش را به دنبال خود راه نیندازد که اگر چنین کند، کار حرامی کرده و غاصبانه وارد خانه میزبان شده است.[38]

۳۹ ـ امام رضا7:

وَقِّرُوا كِبَارَكُمْ وَ ارْحَمُوا صِغَارَكُمْ وَ صِلُوا أَرْحَامَكُمْ؛ 

به بزرگ‌ترهایتان احترام بگذارید و با کوچک‌ترها مهربان باشید و صله رحم نمایید.[39]

۴۰ ـ پیامبر6:

الضِّيَافَةُ أَوَّلَ يَوْمٍ وَ الثَّانِيَ وَ الثَّالِثَ وَ مَا بَعْدَ ذَلِكَ فَإِنَّهَا صَدَقَةٌ تُصُدِّقَ بِهَا عَلَيْهِ؛ 

میهمانی یک روز و دو روز و سه روز است، بعد از آن هر چه به او دهی صدقه محسوب می‌شود.[40]